Stalowa rura

Rura
Rura to odcinek rurowy lub wydrążony cylinder, zwykle, ale niekoniecznie, o przekroju kołowym, używany głównie do przenoszenia substancji, które mogą płynąć — cieczy i gazów (cieczy), zawiesin, proszków i mas małych ciał stałych.Może być również używany do zastosowań konstrukcyjnych;rura wydrążona jest znacznie sztywniejsza na jednostkę masy niż elementy pełne.

W powszechnym użyciu słowa rura i rura są zwykle wymienne, ale w przemyśle i inżynierii są one jednoznacznie zdefiniowane.W zależności od obowiązującej normy, zgodnie z którą jest produkowana, rura jest zwykle określana przez średnicę nominalną ze stałą średnicą zewnętrzną (OD) oraz schemat definiujący grubość.Rurka jest najczęściej określana przez OD i grubość ścianki, ale może być określona przez dowolne dwie wartości OD, średnicę wewnętrzną (ID) i grubość ścianki.Rury są zazwyczaj produkowane zgodnie z jednym z kilku międzynarodowych i krajowych standardów przemysłowych.[1]Chociaż podobne standardy istnieją dla rur o określonych zastosowaniach przemysłowych, rura jest często produkowana w niestandardowych rozmiarach i szerszym zakresie średnic i tolerancji.Istnieje wiele norm przemysłowych i rządowych dotyczących produkcji rur i przewodów.Termin „rura” jest również powszechnie stosowany w odniesieniu do przekrojów niecylindrycznych, tj. rur kwadratowych lub prostokątnych.Ogólnie rzecz biorąc, „rura” jest powszechniejszym terminem w większości krajów na świecie, podczas gdy „rurka” jest szerzej stosowana w Stanach Zjednoczonych.

Zarówno „rura”, jak i „rura” oznaczają poziom sztywności i trwałości, podczas gdy wąż (lub wąż) jest zwykle przenośny i elastyczny.Zespoły rurowe są prawie zawsze konstruowane przy użyciu łączników, takich jak kolanka, trójniki itp., podczas gdy rurę można formować lub wyginać w niestandardowe konfiguracje.W przypadku materiałów, które są nieelastyczne, nie dają się uformować lub gdy konstrukcja podlega przepisom lub normom, zespoły rurowe są również konstruowane przy użyciu łączników rurowych.

Zastosowania
Instalacja rur na ulicy w Belo Horizonte w Brazylii
Instalacja wodociągowa
Woda z kranu
Nawadnianie
Rurociągi transportujące gaz lub ciecz na duże odległości
Systemy sprężonego powietrza
Obudowa do pali betonowych stosowana w projektach budowlanych
Procesy produkcyjne wysokotemperaturowe lub wysokociśnieniowe
Przemysł naftowy:
Obudowa szybu naftowego
Sprzęt rafinerii ropy naftowej
Dostawa płynów, zarówno gazowych, jak i ciekłych, w zakładzie przetwórczym z jednego punktu do drugiego w procesie
Dostawa materiałów sypkich w zakładzie spożywczym lub przetwórczym z jednego punktu do drugiego w procesie
Budowa wysokociśnieniowych zbiorników magazynowych (należy zwrócić uwagę, że duże zbiorniki ciśnieniowe zbudowane są z płyt, a nie rur ze względu na grubość ścianki i wielkość).
Dodatkowo rury są używane do wielu celów, które nie wymagają transportu płynu.Poręcze, rusztowania i konstrukcje wsporcze są często konstruowane z rur konstrukcyjnych, zwłaszcza w środowisku przemysłowym.

Produkcja
Główny artykuł: rysunek rury
Istnieją trzy procesy produkcji rur metalowych.Odlewanie odśrodkowe metalu stopowego na gorąco jest jednym z najważniejszych procesów. [potrzebne źródło] Rury z żeliwa sferoidalnego są zwykle wytwarzane w taki sposób.

Rura bezszwowa (SMLS) jest formowana przez przeciąganie litego kęsa nad prętem przekłuwającym, aby utworzyć wydrążoną powłokę w procesie zwanym przebijaniem obrotowym.Ponieważ proces produkcyjny nie obejmuje spawania, rury bezszwowe są postrzegane jako mocniejsze i bardziej niezawodne.W przeszłości rury bezszwowe uważano za bardziej odporne na ciśnienie niż inne typy i często były one bardziej dostępne niż rury spawane.

Postępy od lat 70. w zakresie materiałów, kontroli procesu i badań nieniszczących pozwalają na zastąpienie prawidłowo dobranych rur spawanych bez szwu w wielu zastosowaniach.Spawana rura jest formowana przez walcowanie blachy i zgrzewanie szwu (zwykle przez zgrzewanie elektryczne oporowe („ERW”) lub zgrzewanie elektryczne („EFW”)).Wykwity spawalnicze można usunąć zarówno z powierzchni wewnętrznej, jak i zewnętrznej za pomocą ostrza do czyszczenia.Strefę spoiny można również poddać obróbce cieplnej, aby szew był mniej widoczny.Rury spawane często mają węższe tolerancje wymiarowe niż rury bezszwowe i mogą być tańsze w produkcji.

Istnieje wiele procesów, które można wykorzystać do produkcji rur ERW.Każdy z tych procesów prowadzi do koalescencji lub łączenia elementów stalowych w rury.Prąd elektryczny przepływa przez powierzchnie, które mają być ze sobą zgrzane;ponieważ spawane ze sobą elementy opierają się prądowi elektrycznemu, wytwarzane jest ciepło, które tworzy spoinę.Kałuże stopionego metalu tworzą się, gdy dwie powierzchnie są połączone, gdy przez metal przepływa silny prąd elektryczny;te jeziorka stopionego metalu tworzą spoinę, która łączy dwa przylegające do siebie elementy.

Rury ERW produkowane są ze spawania wzdłużnego stali.Proces spawania rur ERW jest ciągły, w przeciwieństwie do spawania różnych odcinków w odstępach.Proces ERW wykorzystuje stalową cewkę jako surowiec.
Do produkcji rur ERW stosowany jest proces spawania technologią indukcyjną o wysokiej częstotliwości (HFI).W tym procesie prąd do spawania rury jest doprowadzany za pomocą cewki indukcyjnej wokół rury.HFI jest ogólnie uważany za technicznie lepszy od „zwykłych” ERW podczas produkcji rur do zastosowań krytycznych, takich jak zastosowanie w sektorze energetycznym, oprócz innych zastosowań w zastosowaniach rur przewodowych, a także do rur osłonowych i rur.
Rura o dużej średnicy (25 centymetrów (10 cali) lub większa) może być rurą ERW, EFW lub spawaną łukiem krytym („SAW”).Istnieją dwie technologie, które można wykorzystać do produkcji rur stalowych o rozmiarach większych niż rury stalowe, które można wytwarzać w procesach bezszwowych i ERW.Dwoma rodzajami rur produkowanych w tych technologiach są rury spawane łukowo wzdłużnie (LSAW) i rury spawane spiralnie (SSAW).LSAW są wytwarzane przez gięcie i spawanie szerokich blach stalowych, najczęściej stosowanych w przemyśle naftowym i gazowniczym.Ze względu na wysoki koszt, rury LSAW są rzadko używane w zastosowaniach nieenergetycznych o niższej wartości, takich jak wodociągi.Rury SSAW są produkowane przez spiralne (helikoidalne) spawanie wężownicy stalowej i mają przewagę kosztową nad rurami LSAW, ponieważ w procesie wykorzystuje się zwoje, a nie blachy stalowe.W związku z tym w zastosowaniach, w których spawanie spiralne jest dopuszczalne, rury SSAW mogą być preferowane w stosunku do rur LSAW.Zarówno rury LSAW, jak i SSAW konkurują z rurami ERW i rurami bez szwu w zakresie średnic 16”-24”.

Rury do przepływu, metalowe lub plastikowe, są zazwyczaj wytłaczane
Materiały

Historyczne wodociągi z Filadelfii zawierały drewniane rury
Rura wykonana jest z wielu rodzajów materiałów, w tym ceramiki, szkła, włókna szklanego, wielu metali, betonu i plastiku.W przeszłości powszechnie używano drewna i ołowiu (łac. plumbum, od którego pochodzi słowo „hydraulika”).

Zazwyczaj rurociągi metalowe są wykonane ze stali lub żelaza, takiego jak niewykończona, czarna (lakierowana), stal węglowa, stal nierdzewna, stal ocynkowana, mosiądz i żeliwo sferoidalne.Rury na bazie żelaza podlegają korozji, jeśli są używane w strumieniu wody o wysokim stężeniu tlenu.[2]Rury lub przewody aluminiowe mogą być stosowane tam, gdzie żelazo jest niezgodne z płynem eksploatacyjnym lub gdy ciężar jest problemem;aluminium jest również używane do rur wymiany ciepła, takich jak w układach chłodniczych.Rury miedziane są popularne w domowych instalacjach wodno-kanalizacyjnych;miedź może być stosowana tam, gdzie pożądane jest przenoszenie ciepła (np. grzejniki lub wymienniki ciepła).Stopy stali inkonelowej, chromowo-molibdenowej i tytanowej są stosowane w rurociągach wysokotemperaturowych i ciśnieniowych w obiektach technologicznych i energetycznych.Przy doborze stopów do nowych procesów należy wziąć pod uwagę znane problemy związane z pełzaniem i działaniem uczulającym.

Rurociągi ołowiane wciąż znajdują się w starych domowych i innych systemach dystrybucji wody, ale nie są już dozwolone w nowych instalacjach rurowych wody pitnej ze względu na ich toksyczność.Wiele przepisów budowlanych wymaga, aby przewody ołowiane w instalacjach mieszkaniowych lub instytucjonalnych były zastępowane nietoksycznymi rurami lub aby wnętrza rur były traktowane kwasem fosforowym.Według starszego badacza i wiodącego eksperta z Kanadyjskiego Stowarzyszenia Prawa Ochrony Środowiska „… nie ma bezpiecznego poziomu ołowiu [dla narażenia ludzi]”.[3]W 1991 roku amerykańska Agencja Ochrony Środowiska (EPA) wydała Zasadę Ołowiu i Miedzi, jest to rozporządzenie federalne, które ogranicza stężenie ołowiu i miedzi dozwolone w publicznej wodzie pitnej, a także dopuszczalną ilość korozji rur, która występuje z powodu samej wody.Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych 6,5 miliona ołowianych przewodów serwisowych (rury łączące wodociągi z domową instalacją wodno-kanalizacyjną) zainstalowanych przed latami 30. XX wieku jest nadal w użyciu.[4]

Rury z tworzyw sztucznych są szeroko stosowane ze względu na ich niewielką wagę, odporność chemiczną, właściwości niekorozyjne i łatwość wykonywania połączeń.Tworzywa sztuczne obejmują polichlorek winylu (PVC),[5] chlorowany polichlorek winylu (CPVC), tworzywo sztuczne wzmocnione włóknami (FRP), [6] wzmocnioną zaprawę polimerową (RPMP), [6] polipropylen (PP), polietylen (PE), krzyż na przykład połączony polietylen o wysokiej gęstości (PEX), polibutylen (PB) i akrylonitryl-butadien-styren (ABS).W wielu krajach rury z PVC stanowią większość materiałów stosowanych w podziemnych zastosowaniach komunalnych do dystrybucji wody pitnej i kanalizacji.[5]Badacze rynku prognozują, że całkowite globalne przychody w 2019 r. wyniosą ponad 80 mld USD[7].W Europie wartość rynkowa wyniesie ok. 3 tys.12,7 mld euro w 2020 r. [8]

Rury mogą być wykonane z betonu lub ceramiki, zwykle do zastosowań niskociśnieniowych, takich jak przepływ grawitacyjny lub drenaż.Rury kanalizacyjne są nadal w większości wykonane z betonu lub kamionki.Żelbet może być stosowany do rur betonowych o dużej średnicy.Ten materiał rury może być stosowany w wielu rodzajach konstrukcji i jest często używany w grawitacyjnym transporcie wody deszczowej.Zazwyczaj taka rura będzie miała kielich odbiorczy lub złączkę schodkową, z różnymi metodami uszczelniania stosowanymi podczas instalacji.

Identyfikowalność i pozytywna intyfikacja materiału (PMI)
Gdy stopy do rurociągów są kute, przeprowadzane są testy metalurgiczne w celu określenia składu materiału o % każdego pierwiastka chemicznego w rurociągu, a wyniki są zapisywane w Raporcie z Badań Materiałowych (MTR).Testy te można wykorzystać do udowodnienia, że ​​stop odpowiada różnym specyfikacjom (np. 316 SS).Testy są opieczętowane przez dział QA/QC zakładu i mogą być wykorzystane do prześledzenia materiału z powrotem do zakładu przez przyszłych użytkowników, takich jak producenci rur i złączek.Utrzymanie identyfikowalności pomiędzy materiałem stopowym a powiązanym MTR jest ważną kwestią zapewnienia jakości.Kontrola jakości często wymaga zapisania numeru ciepła na rurze.Należy również podjąć środki ostrożności, aby zapobiec wprowadzaniu podrabianych materiałów.Jako wsparcie dla wytrawiania/etykietowania identyfikacji materiału na rurze, pozytywna identyfikacja materiału (PMI) jest wykonywana za pomocą urządzenia podręcznego;urządzenie skanuje materiał rury za pomocą emitowanej fali elektromagnetycznej (fluorescencja rentgenowska/XRF) i otrzymuje odpowiedź, która jest analizowana spektrograficznie.

Rozmiary
Główny artykuł: nominalny rozmiar rury
Rozmiary rur mogą być mylące, ponieważ terminologia może odnosić się do wymiarów historycznych.Na przykład półcalowa rura żelazna nie ma żadnego wymiaru równego pół cala.Początkowo półcalowa rura miała wewnętrzną średnicę 1⁄2 cala (13 mm), ale miała też grube ścianki.Wraz z udoskonalaniem technologii możliwe stały się cieńsze ścianki, ale średnica zewnętrzna pozostała taka sama, dzięki czemu mogła współpracować z istniejącą starszą rurą, zwiększając średnicę wewnętrzną ponad pół cala.Historia rur miedzianych jest podobna.W latach 30. rurę określano średnicą wewnętrzną i grubością ścianki 1⁄16 cala (1,6 mm).W konsekwencji rura miedziana o średnicy 1 cala (25 mm) miała średnicę zewnętrzną 1+1⁄8 cala (28,58 mm).Średnica zewnętrzna była ważnym wymiarem przy łączeniu z łącznikami.Grubość ścianki współczesnej miedzi jest zwykle cieńsza niż 1⁄16 cala (1,6 mm), więc średnica wewnętrzna jest tylko „nominalna”, a nie wymiarem kontrolnym.[9]Nowsze technologie rur czasami przyjmowały system wymiarowania jako własny.Rura PVC wykorzystuje nominalny rozmiar rury.

Rozmiary rur są określone przez szereg norm krajowych i międzynarodowych, w tym API 5L, ANSI/ASME B36.10M i B36.19M w USA, BS 1600 i BS EN 10255 w Wielkiej Brytanii i Europie.

Istnieją dwie popularne metody wyznaczania średnicy zewnętrznej rury (OD).Metoda północnoamerykańska nosi nazwę NPS („Nominal Pipe Size”) i opiera się na calach (często określanych również jako NB („Nominal Bore”)).Wersja europejska nosi nazwę DN („Diametre Nominal” / „Nominal Diameter”) i opiera się na milimetrach.Wyznaczenie średnicy zewnętrznej umożliwia dopasowanie rur o tym samym rozmiarze, niezależnie od grubości ścianki.

W przypadku rur o średnicach mniejszych niż 14 cali NPS (DN 350) obie metody dają nominalną wartość średnicy zewnętrznej, która jest zaokrąglona i nie jest taka sama jak rzeczywista średnica zewnętrzna.Na przykład, NPS 2 cale i DN 50 to ta sama rura, ale rzeczywista średnica zewnętrzna wynosi 2,375 cala lub 60,33 milimetra.Jedynym sposobem uzyskania rzeczywistego OD jest sprawdzenie go w tabeli referencyjnej.
W przypadku rur o rozmiarach NPS 14 cali (DN 350) i większych rozmiar NPS jest rzeczywistą średnicą w calach, a rozmiar DN jest równy NPS razy 25 (nie 25,4) zaokrąglony do wygodnej wielokrotności 50. Na przykład NPS 14 ma średnica zewnętrzna 14 cali lub 355,60 milimetrów i odpowiada DN 350.
Ponieważ średnica zewnętrzna jest ustalona dla danego rozmiaru rury, średnica wewnętrzna będzie się różnić w zależności od grubości ścianki rury.Na przykład rura Schedule 80 2″ ma grubsze ściany, a zatem mniejszą średnicę wewnętrzną niż rura Schedule 40 2″.

Rury stalowe produkowane są od około 150 lat.Rozmiary rur, które są obecnie używane w PVC i ocynkowanej, zostały pierwotnie zaprojektowane wiele lat temu dla rur stalowych.System liczbowy, taki jak Sch 40, 80, 160, został ustalony dawno temu i wydaje się trochę dziwny.Na przykład rura Sch 20 jest jeszcze cieńsza niż Sch 40, ale ta sama średnica zewnętrzna.I chociaż te rury są oparte na starych rozmiarach rur stalowych, istnieje inna rura, taka jak cpvc do podgrzewanej wody, która wykorzystuje rozmiary rur, wewnątrz i na zewnątrz, oparte na starych standardach rozmiarów rur miedzianych zamiast stalowych.

Istnieje wiele różnych norm dotyczących rozmiarów rur, a ich rozpowszechnienie różni się w zależności od branży i obszaru geograficznego.Oznaczenie rozmiaru rury zazwyczaj zawiera dwie liczby;jeden, który wskazuje zewnętrzną (OD) lub średnicę nominalną, a drugi, który wskazuje grubość ścianki.Na początku XX wieku wielkość rury amerykańskiej mierzono według średnicy wewnętrznej.Ta praktyka została porzucona, aby poprawić kompatybilność z łącznikami rur, które zwykle muszą pasować do średnicy zewnętrznej rury, ale wywarła trwały wpływ na współczesne standardy na całym świecie.

W Ameryce Północnej i Wielkiej Brytanii rurociągi ciśnieniowe są zwykle określane przez nominalny rozmiar rury (NPS) i harmonogram (SCH).Rozmiary rur są udokumentowane przez szereg norm, w tym API 5L, ANSI/ASME B36.10M (Tabela 1) w USA oraz BS 1600 i BS 1387 w Wielkiej Brytanii.Zazwyczaj regulowaną zmienną jest grubość ścianki rury, a średnica wewnętrzna (ID) może się zmieniać.Wariancja grubości ścianki rury wynosi około 12,5%.

W pozostałej części Europy rurociągi ciśnieniowe wykorzystują te same identyfikatory rur i grubości ścianek, co nominalny rozmiar rur, ale oznacza je metryczną średnicą nominalną (DN) zamiast imperialną średnicą NPS.Dla NPS większych niż 14, DN jest równe NPS pomnożonemu przez 25. (Nie 25,4) Jest to udokumentowane przez EN 10255 (dawniej DIN 2448 i BS 1387) oraz ISO 65:1981 i często nazywa się to rurą DIN lub ISO .

Japonia ma własny zestaw standardowych rozmiarów rur, często nazywanych rurami JIS.

Rozmiar rury żelaznej (IPS) to starszy system nadal używany przez niektórych producentów oraz starsze rysunki i sprzęt.Numer IPS jest taki sam jak numer NPS, ale harmonogramy były ograniczone do standardowej ściany (STD), Extra Strong (XS) i Double Extra Strong (XXS).STD jest identyczny z SCH 40 dla NPS 1/8 do NPS 10 włącznie i wskazuje grubość ścianki 0,375 ″ dla NPS 12 i większych.XS jest identyczny z SCH 80 dla NPS 1/8 do NPS 8 włącznie i wskazuje grubość ścianki 0,500″ dla NPS 8 i większych.Istnieją różne definicje XXS, jednak nigdy nie jest to to samo co SCH 160. XXS jest w rzeczywistości grubsze niż SCH 160 dla NPS 1/8″ do 6″ włącznie, podczas gdy SCH 160 jest grubsze niż XXS dla NPS 8″ i większe.

Innym starym systemem jest rozmiar rury z żeliwa sferoidalnego (DIPS), który na ogół ma większe OD niż IPS.

Miedziana rura wodno-kanalizacyjna do instalacji wodociągowych ma zupełnie inny system rozmiarów w Ameryce, często nazywany Copper Tube Size (CTS);patrz instalacja wodociągowa.Jego nominalna wielkość nie jest ani wewnętrzną ani zewnętrzną średnicą.Rury z tworzyw sztucznych, takie jak PVC i CPVC, do zastosowań hydraulicznych również mają różne standardy wymiarowania [niejasne].

Zastosowania rolnicze wykorzystują rozmiary PIP, co oznacza plastikową rurę nawadniającą.PIP jest dostępny w ciśnieniach znamionowych 22 psi (150 kPa), 50 psi (340 kPa), 80 psi (550 kPa), 100 psi (690 kPa) i 125 psi (860 kPa) i jest ogólnie dostępny w średnicach 6, 8, 10, 12, 15, 18, 21 i 24 cale (15, 20, 25, 30, 38, 46, 53 i 61 cm).

Normy
Produkcja i instalacja rurociągów ciśnieniowych jest ściśle regulowana przez serię kodów ASME „B31”, takich jak B31.1 lub B31.3, które mają swoją podstawę w Kodeksie kotłów i zbiorników ciśnieniowych ASME (BPVC).Ten kodeks ma moc prawną w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.Europa i reszta świata mają równoważny system kodów.Rurociągi ciśnieniowe to ogólnie rury, które muszą przenosić ciśnienie większe niż 10 do 25 atmosfer, chociaż definicje są różne.Aby zapewnić bezpieczną eksploatację systemu, produkcja, przechowywanie, spawanie, testowanie itp. rurociągów ciśnieniowych musi spełniać rygorystyczne normy jakości.

Normy produkcyjne dla rur zwykle wymagają badania składu chemicznego i serii testów wytrzymałości mechanicznej dla każdego ciepła rury.Ciepło rury jest wykuwane z tego samego odlewanego wlewka, a zatem ma ten sam skład chemiczny.Testy mechaniczne mogą być powiązane z wieloma rurami, z których wszystkie pochodziłyby z tego samego ciepła i przeszły te same procesy obróbki cieplnej.Producent przeprowadza te testy i raportuje skład w raporcie identyfikowalności młyna, a testy mechaniczne w raporcie z badań materiałowych, z których oba są określane skrótem MTR.Materiał z powiązanymi raportami z badań nazywa się identyfikowalnymi.W przypadku krytycznych aplikacji może być wymagana weryfikacja tych testów przez stronę trzecią;w takim przypadku niezależne laboratorium sporządzi certyfikowany raport z badań materiałowych (CMTR), a materiał zostanie nazwany certyfikowanym.

Niektóre powszechnie stosowane standardy rur lub klasy rur to:

Zakres API – teraz ISO 3183. Np.: API 5L Grade B – teraz ISO L245, gdzie liczba wskazuje granicę plastyczności w MPa
ASME SA106 klasa B (bezszwowa rura ze stali węglowej do pracy w wysokich temperaturach)
ASTM A312 (Bezszwowa i spawana rura ze stali austenitycznej)
ASTM C76 (rury betonowe)
ASTM D3033/3034 (rura PVC)
ASTM D2239 (rura polietylenowa)
ISO 14692 (Przemysł naftowy i gazu ziemnego. Rurociągi z tworzyw sztucznych wzmocnionych włóknem szklanym (GRP). Kwalifikacja i produkcja)
ASTM A36 (rura ze stali węglowej do zastosowań konstrukcyjnych lub niskociśnieniowych)
ASTM A795 (Rura stalowa specjalnie do przeciwpożarowych systemów tryskaczowych)
API 5L zostało zmienione w drugiej połowie 2008 roku do edycji 44 z edycji 43, aby było identyczne z ISO 3183. Należy zauważyć, że zmiana stworzyła wymóg, aby kwaśna usługa, rura ERW, przechodziła pękanie wywołane wodorem (HIC ) test według NACE TM0284 w celu wykorzystania do usług kwaśnych.

ACPA [Amerykańskie Stowarzyszenie Rur Betonowych]
AWWA [Amerykańskie Stowarzyszenie Wodociągów]
AWWA M45
Instalacja
Instalacja rurowa jest często droższa niż materiał, a do tego celu opracowano szereg specjalistycznych narzędzi, technik i części.Rury są zwykle dostarczane do klienta lub miejsca pracy jako „kije” lub odcinki rury (zwykle 20 stóp (6,1 m), zwane pojedynczą długością losową) lub są prefabrykowane z kolankami, trójnikami i zaworami w prefabrykowanej szpuli rury [Rura szpula to kawałek wstępnie zmontowanych rur i kształtek, zwykle przygotowywanych w warsztacie, aby montaż na placu budowy był bardziej efektywny.].Zazwyczaj rury mniejsze niż 2 cale (5,1 cm) nie są prefabrykowane.Szpule rur są zwykle oznaczone kodem kreskowym, a końce są zabezpieczone (plastikiem) dla ochrony.Rury i szpule rurowe są dostarczane do magazynu w ramach dużego zadania komercyjnego/przemysłowego i mogą być przechowywane w pomieszczeniach lub na siatkowym placu do układania.Rura lub szpula rury jest wyjmowana, ustawiana, montowana, a następnie podnoszona na miejsce.W przypadku dużych zadań technologicznych podnośnik jest wykonywany za pomocą dźwigów i wciągników oraz innych podnośników materiałowych.Zazwyczaj są one tymczasowo podparte w konstrukcji stalowej za pomocą zacisków belek, pasów i małych wciągników, dopóki wsporniki rur nie zostaną przymocowane lub w inny sposób zabezpieczone.

Przykładem narzędzia używanego do montażu małej rury kanalizacyjnej (końcówki gwintowane) jest klucz do rur.Mała rura zwykle nie jest ciężka i może zostać podniesiona na miejsce przez pracownika wykonującego montaż.Jednak podczas przestoju lub wyłączenia zakładu, rura o małej średnicy (o małym otworze) może być również prefabrykowana, aby przyspieszyć instalację podczas przestoju.Po zainstalowaniu rury zostanie ona przetestowana pod kątem szczelności.Przed badaniem może być konieczne wyczyszczenie przez przedmuchanie powietrzem lub parą lub spłukanie płynem.

Podpory do rur
Rury są zwykle podpierane od dołu lub podwieszane od góry (ale mogą być również podpierane z boku) za pomocą urządzeń zwanych podporami do rur.Podpory mogą być tak proste, jak „buta” rury, która jest podobna do połowy belki dwuteowej przyspawanej do dna rury;mogą być „zawieszane” za pomocą strzemiączka lub za pomocą trapezowych urządzeń zwanych wieszakami do rur.Wsporniki rur dowolnego rodzaju mogą zawierać sprężyny, tłumiki, amortyzatory lub kombinacje tych urządzeń w celu kompensacji rozszerzalności cieplnej lub zapewnienia izolacji drgań, kontroli wstrząsów lub zmniejszenia wzbudzania drgań rury w wyniku trzęsienia ziemi.Niektóre amortyzatory to po prostu dashpoty z płynem, ale inne amortyzatory mogą być aktywnymi urządzeniami hydraulicznymi, które mają zaawansowane systemy, które działają w celu tłumienia szczytowych przemieszczeń spowodowanych zewnętrznymi wibracjami lub wstrząsami mechanicznymi.Niepożądane ruchy mogą pochodzić z procesu (na przykład w reaktorze ze złożem fluidalnym) lub ze zjawiska naturalnego, takiego jak trzęsienie ziemi (zdarzenie podstawy projektowej lub DBE).

Zespoły wieszaków do rur są zwykle mocowane za pomocą zacisków do rur.Ewentualne narażenie na wysokie temperatury i duże obciążenia należy uwzględnić przy określaniu, które zaciski są potrzebne.[10]

Łączący
Główny artykuł: orurowanie i armatura wodno-kanalizacyjna
Rury są zwykle łączone przez spawanie, za pomocą gwintowanych rur i kształtek;uszczelnienie połączenia masą do gwintów rurowych, politetrafluoroetylenem (PTFE) Taśma uszczelniająca gwint, dąb lub sznurek PTFE lub za pomocą złącza mechanicznego.Rurociągi technologiczne są zwykle łączone przez spawanie metodą TIG lub MIG.Najpopularniejszym połączeniem rur procesowych jest spoina czołowa.Końce rur, które mają być spawane, muszą mieć określone przygotowanie do spoiny zwane End Weld Prep (EWP), które zwykle jest ustawione pod kątem 37,5 stopnia, aby dostosować się do metalu spoiny.Najpopularniejszym gwintem rurowym w Ameryce Północnej jest wersja National Pipe Thread (NPT) lub Dryseal (NPTF).Inne gwinty rurowe obejmują brytyjski standardowy gwint rurowy (BSPT), gwint do węża ogrodowego (GHT) i złączkę do węża pożarniczego (NST).

Rury miedziane są zwykle łączone przez lutowanie, lutowanie twarde, złączki zaciskowe, kielichowanie lub zaciskanie.Rury z tworzyw sztucznych można łączyć za pomocą zgrzewania rozpuszczalnikowego, stapiania na gorąco lub uszczelniania elastomerowego.

Jeśli wymagane będzie częste odłączanie, uszczelnione kołnierze rurowe lub złączki zapewniają lepszą niezawodność niż gwinty.Niektóre cienkościenne rury z materiału ciągliwego, takie jak mniejsze miedziane lub elastyczne plastikowe rury wodociągowe znajdujące się w domach dla kostkarek do lodu i nawilżaczy, mogą być łączone za pomocą złączek zaciskowych.

Główny łącznik z HDPE połączony z trójnikiem elektrooporowym.
Rura podziemna zwykle wykorzystuje uszczelkę typu „wciskanego”, która ściska uszczelkę w przestrzeni utworzonej między dwoma sąsiednimi elementami.Złącza na wcisk są dostępne dla większości typów rur.Do montażu rury należy użyć środka smarnego do połączeń rurowych.W warunkach podziemnych rury z uszczelką umożliwiają ruch boczny z powodu przesuwania się gruntu, a także rozszerzania/kurczenia się z powodu różnic temperatur.[11]Plastikowe rury gazowe i wodne z MDPE i HDPE są również często łączone za pomocą kształtek elektrooporowych.

Duża rura naziemna zwykle wykorzystuje połączenie kołnierzowe, które jest ogólnie dostępne w rurach z żeliwa sferoidalnego i niektórych innych.Jest to rodzaj uszczelki, w której kołnierze sąsiednich rur są skręcane razem, wciskając uszczelkę w przestrzeń między rurami.

Mechaniczne łączniki rowkowane lub łączniki Victaulic są również często używane do częstego demontażu i montażu.Opracowane w latach dwudziestych, te mechaniczne złącza rowkowane mogą pracować pod ciśnieniem roboczym do 120 funtów na cal kwadratowy (830 kPa) i są dostępne z materiałów dopasowanych do gatunku rury.Innym rodzajem sprzężenia mechanicznego jest bezkielichowy łącznik rurowy (główne marki to Swagelok, Ham-Let, Parker);ten typ złączki zaciskowej jest zwykle używany na małych rurkach o średnicy poniżej 2 cali (51 mm).

Gdy rury łączą się w komorach, w których do zarządzania siecią potrzebne są inne elementy (takie jak zawory lub manometry), zwykle stosuje się złącza do demontażu, aby ułatwić montaż/demontaż.

Armatura i zawory

Złączki do rur miedzianych
Złączki są również używane do dzielenia lub łączenia wielu rur oraz do innych celów.Dostępna jest szeroka gama znormalizowanych łączników rur;zazwyczaj dzielą się na trójnik, kolanko, gałąź, reduktor/powiększacz lub trójnik.Zawory kontrolują przepływ płynu i regulują ciśnienie.Artykuły dotyczące orurowania i armatury wodociągowej oraz zaworów omawiają je dalej.

Czyszczenie
Główny artykuł: czyszczenie rur

Rura z nagromadzonym kamieniem, znacznie zmniejszająca średnicę wewnętrzną.
Wnętrze rur można czyścić za pomocą procesu czyszczenia rur, jeśli są one zanieczyszczone zanieczyszczeniami lub zanieczyszczeniami.Zależy to od procesu, do którego będzie używana rura, i czystości potrzebnej do tego procesu.W niektórych przypadkach rury są czyszczone za pomocą urządzenia wypierającego, formalnie znanego jako miernik kontroli rurociągu lub „świnia”;alternatywnie rury lub rurki mogą być płukane chemicznie przy użyciu specjalistycznych roztworów, które są przepompowywane.W niektórych przypadkach, gdy zadbano o produkcję, przechowywanie i instalację rur i przewodów rurowych, przewody są przedmuchiwane do czysta sprężonym powietrzem lub azotem.