Łącznik

Łącznik (angielski amerykański) lub mocowanie (angielski brytyjski)[1] to urządzenie, które mechanicznie łączy lub mocuje ze sobą dwa lub więcej obiektów.Ogólnie rzecz biorąc, łączniki służą do tworzenia nietrwałych połączeń;to znaczy złącza, które można usunąć lub zdemontować bez uszkadzania elementów łączących.[2]Spawanie jest przykładem tworzenia trwałych połączeń.Łączniki stalowe są zwykle wykonane ze stali nierdzewnej, stali węglowej lub stali stopowej.

Inne alternatywne metody łączenia materiałów to: zaciskanie, spawanie, lutowanie, lutowanie, oklejanie taśmą, klejenie, cementowanie lub stosowanie innych klejów.Można również użyć siły, na przykład magnesów, próżni (jak przyssawki), a nawet tarcia (jak lepkie podkładki).Niektóre rodzaje złączy do obróbki drewna wykorzystują oddzielne wzmocnienia wewnętrzne, takie jak kołki lub herbatniki, które w pewnym sensie można uznać za elementy złączne w ramach systemu złączy, chociaż same w sobie nie są elementami złącznymi ogólnego przeznaczenia.

Meble dostarczane w postaci płaskich paczek często wykorzystują kołki krzywkowe blokowane zamkami krzywkowymi, znanymi również jako łączniki konformatu.Łączniki mogą być również używane do zamykania pojemnika, takiego jak torba, pudełko lub koperta;lub mogą polegać na trzymaniu razem boków otworu z elastycznego materiału, przymocowaniu pokrywki do pojemnika itp. Istnieją również specjalne urządzenia zamykające, np. klips do chleba.

Przedmioty takie jak lina, sznurek, drut, kabel, łańcuch lub plastikowa owijka mogą być używane do mechanicznego łączenia przedmiotów;ale generalnie nie są klasyfikowane jako elementy złączne, ponieważ mają dodatkowe wspólne zastosowania.Podobnie zawiasy i sprężyny mogą łączyć ze sobą obiekty, ale zwykle nie są uważane za łączniki, ponieważ ich głównym celem jest umożliwienie artykulacji, a nie sztywnego zamocowania.

Przemysł

W 2005 roku oszacowano, że przemysł elementów złącznych w Stanach Zjednoczonych prowadzi 350 zakładów produkcyjnych i zatrudnia 40 000 pracowników.Branża ta jest silnie powiązana z produkcją samochodów, samolotów, urządzeń, maszyn rolniczych, budownictwa komercyjnego i infrastruktury.W Stanach Zjednoczonych rocznie używa się ponad 200 miliardów elementów złącznych, z czego 26 miliardów w przemyśle motoryzacyjnym.Największym dystrybutorem elementów złącznych w Ameryce Północnej jest firma Fastenal.[3]

Materiały

Istnieją trzy główne stalowe elementy złączne stosowane w przemyśle: stal nierdzewna, stal węglowa i stal stopowa.Główny gatunek stosowany w elementach złącznych ze stali nierdzewnej: seria 200, seria 300 i seria 400.Tytan, aluminium i różne stopy są również powszechnymi materiałami konstrukcyjnymi do metalowych elementów złącznych.W wielu przypadkach na metalowe elementy złączne można nakładać specjalne powłoki lub powłoki galwaniczne w celu poprawy ich właściwości użytkowych, na przykład poprzez zwiększenie odporności na korozję.Typowe powłoki/powłoki obejmują cynk, chrom i cynkowanie ogniowe.[4]

Aplikacje

Wybierając łącznik do zastosowań przemysłowych, należy wziąć pod uwagę wiele czynników.Należy wziąć pod uwagę gwintowanie, obciążenie przyłożone do elementu złącznego, sztywność elementu złącznego oraz liczbę potrzebnych elementów złącznych.

Wybierając łącznik do danego zastosowania, ważne jest poznanie specyfiki tego zastosowania, aby pomóc w doborze odpowiedniego materiału do zamierzonego zastosowania.Czynniki, które należy wziąć pod uwagę, to:

Dostępność

Środowisko, w tym temperatura, narażenie na działanie wody i elementy potencjalnie korozyjne

Proces instalacji

Materiały do ​​połączenia

Możliwość ponownego wykorzystania

Ograniczenia wagowe [5]Normy ASME B18 dotyczące niektórych elementów złącznych

Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Mechaników (ASME) publikuje kilka norm dotyczących elementów złącznych.Niektóre są:

B18.3 Nasadka, ramię, śruby dociskowe i klucze sześciokątne (seria calowa)

B18.6.1 Wkręty do drewna (seria calowa)

B18.6.2 Śruby z łbem walcowym, śruby dociskowe z łbem kwadratowym i śruby dociskowe bez łba z rowkiem (seria calowa)

B18.6.3 Wkręty maszynowe, wkręty samogwintujące i metalowe wkręty napędowe (seria calowa)

B18.18 Zapewnienie jakości elementów złącznych

B18.24 Kod identyfikacyjny części (PIN) Standard systemu dla produktów złącznych B18

Do sprzętu wojskowego

Amerykańskie śruby, śruby i nakrętki historycznie nie były w pełni zamienne z ich brytyjskimi odpowiednikami, a zatem nie pasowały do ​​brytyjskiego sprzętu.Po części pomogło to w opracowaniu wielu amerykańskich norm wojskowych i specyfikacji dotyczących produkcji zasadniczo każdego elementu wyposażenia używanego do celów wojskowych lub obronnych, w tym elementów złącznych.Istotnym czynnikiem tej zmiany była II wojna światowa.

Kluczowym elementem większości norm wojskowych jest identyfikowalność.Mówiąc prościej, producenci sprzętu muszą być w stanie prześledzić swoje materiały do ​​ich źródła i zapewnić identyfikowalność ich części trafiających do łańcucha dostaw, zwykle za pomocą kodów kreskowych lub podobnych metod.Ta identyfikowalność ma na celu zapewnienie, że używane są właściwe części i że standardy jakości są spełnione na każdym etapie procesu produkcyjnego;dodatkowo części niespełniające norm można prześledzić wstecz do ich źródła.[7]